Xardín botánico de Lourizán
| ||||
| Tipo | arboreto (pt)  xardín botánico xardín  | |||
|---|---|---|---|---|
| Localización | ||||
| División administrativa | Lourizán, España e Pontevedra, España | |||
| Localización | Pontevedra | |||
| ||||
| Características | ||||
| Altitude | 33 m | |||
| Superficie | 54 ha | |||
| Historia | ||||
| Data de creación ou fundación | 1949 | |||
.jpg)
O Xardín botánico de Lourizán é un arboreto dunhas 54 hectáreas en Lourizán, no municipio de Pontevedra.[1] Conta con máis de 850 especies catalogadas e ten unha das coleccións máis numerosas de España. É o xardín botánico máis importante de Galicia.[2]
Localización
[editar | editar a fonte]O Arboreto de Lourizán está situado na ladeira norte do macizo do Morrazo, cara ao fondo da Ría de Pontevedra, entre Pontevedra e Marín, a uns 3 quilómetros do centro de Pontevedra.
Historia
[editar | editar a fonte]As orixes da propiedade remóntanse ao século XV, cando aínda era unha granxa.[3] O xardín botánico creouse en 1949 con especies exóticas e galegas.[4]
No século XIX, a propiedade foi adquirida polo político Eugenio Montero Ríos, que converteu o pazo de Lourizán na súa residencia de verán e en lugar de encontro das personalidades españolas máis destacadas da época.[5]
En 1943, por orde do Ministerio de Educación Nacional do 25 de febreiro, creouse en Pontevedra a propiedade de Lourizán, doada para este fin pola Deputación de Pontevedra. Nela iniciouse o estudo das especies forestais de crecemento rápido, co fin de satisfacer as necesidades españolas de madeira naqueles anos.[6]
A propiedade e o pazo de Lourizán foron o lugar de prácticas dos alumnos da Escola de Enxeñeiros de Montes de Madrid ata que pasou a formar parte da Xunta de Galicia. Este goberno autonómico creou nas súas instalacións o Centro de Investigación Forestal e Ambiental de Lourizán.[7]
Descrición
[editar | editar a fonte]Neste xardín botánico hai 800 especies diferentes e máis de 1900 árbores de todo o mundo, moitos deles de gran tamaño.[8] Entre eles, un cedro do Líbano de máis de 130 anos e a metasequoia máis antiga da Península Ibérica e unha das máis altas de Europa, que se atopa en Lourizán desde 1951.[9]
Dentro do parque atópase desde 1993 o Parque das Autonomías, con case 50 especies de flora representativas das diferentes comunidades autónomas de España.[10] Tamén hai zonas dedicadas á flora de Taiwán e Australia, así como o Eucaliptetetum e o Coniferetum, con máis de 85 e 170 especies diferentes respectivamente.
Na propiedade crecen moitas árbores autóctonas, como carballos, castiñeiros e bidueiros, sicómoros e árbores foráneas e exóticas, como alciprestes, araucarias, cedros, magnolias ou alfaneiros, moitos dos cales foron traídos por xardineiros franceses.[11] Varias destas árbores están incluídas no Catálogo de Árbores Singulares da Xunta de Galicia. Hai arboretos con todas as variedades de castiñeiros, piñeiros, eucaliptos ou camelias, co exemplar máis alto do mundo, unha camelia xaponesa de 20,5 metros de altura. Tamén hai un rimu de Nova Zelandia e un pequeno xardín taiwanés.[12]
No parque hai unha importante colección de camelias. Crese que os antigos exemplares de camelias de Lourizán pertenceron ao establecemento hortícola portugués de José Marques Loureiro no século XIX.[13][14]
A maior parte do herbario Merino atópase tamén desde 1945 no arboreto.[15]
Actividades do centro de investigación
[editar | editar a fonte]- Mellora xenética.
- Introdución de especies arbóreas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "El jardín botánico que esconde la camelia japónica más alta del mundo está en Galicia". La Voz de Galicia (en castelán). 4 de abril de 2021.
- ↑ "El jardín botánico de Lourizán, distinguido por la Asociación Ibero-Macaronésica de Jardines Botánicos". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de xuño de 2022.
- ↑ "Los Roteiros de Outono recalan en los pazos de Lourizán y Salcedo". La Voz de Galicia (en castelán). 21 de outubro de 2017.
- ↑ "Un pulmón á beira da cidade". Faro. 7 de xuño de 2018.
- ↑ "El Pazo de Lourizán resurgía de la ruina y recuperaba su belleza tras su restauración". La Voz de Galicia (en castelán). 22 de xaneiro de 2016.
- ↑ "Los Roteiros de Outono recalan en los pazos de Lourizán y Salcedo". La Voz de Galicia (en castelán). 21 de outubro de 2017.
- ↑ "Un paraíso forestal lleno de historia". La Voz de Galicia (en castelán). 27 de agosto de 2015.
- ↑ "El infinito jardín del ministro antojadizo en Pontevedra: de una cueva «volcánica» a 700 especies". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de outubro de 2021.
- ↑ "La Metasequoia de Lourizán aspira a Árbol Europeo 2016". La Voz de Galicia (en castelán). 7 de outubro de 2015.
- ↑ "Un pulmón á beira da cidade". Faro. 7 de xuño de 2018.
- ↑ "Un paraíso forestal lleno de historia". La Voz de Galicia (en castelán). 27 de agosto de 2015.
- ↑ "El infinito jardín del ministro antojadizo en Pontevedra: de una cueva «volcánica» a 700 especies". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de outubro de 2021.
- ↑ "Ruta para contemplar la flor que Galicia le 'robó' a Japón". El Mundo (en castelán). 15 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Un agosto para redescubrir los jardines de Lourizán". Faro (en castelán). 28 de agosto de 2014.
- ↑ "Un siglo de Baltasar Merino, el jesuita que compiló la flora de Galicia". La Voz de Galicia (en castelán). 31 de xaneiro de 2017.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Xardín botánico de Lourizán  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Aganzo, Carlos (2010). Pontevedra. Ciudades con encanto (en castelán). Madrid: El País-Aguilar. p. 114-115. ISBN 978-8403509344.
- Riveiro Tobío, Elvira (2008). Descubrir Pontevedra (en castelán). Pontevedra: Edicións do Cumio. pp. 86–87. ISBN 9788482890852.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Parque do Miradoiro
- Parque Natural das Marismas de Alba
- Illa das Esculturas
- Alameda de Pontevedra
- Parque das Palmeiras
